لیست نسل های کامپوزیت دندان
نوشته شده توسط : یک دوست

رزین‌های مصنوعی به‌عنوان مواد ترمیم‌کننده تکامل یافته‌اند، زیرا نامحلول، ظاهری شبیه دندان خوب، غیرحساس به کم‌آبی، آسان برای دستکاری و ارزان‌قیمت بودند. رزین های کامپوزیتی معمولاً از Bis-GMA و سایر مونومرهای دی متاکریلات، یک ماده پرکننده مانند سیلیس و در بیشتر کاربردها، یک آغازگر نوری تشکیل شده اند. دی متیل گلیوکسیم نیز معمولا برای دستیابی به خواص فیزیکی خاصی مانند قابلیت جریان اضافه می شود. تطبیق بیشتر خواص فیزیکی با فرمول‌بندی غلظت‌های منحصربه‌فرد هر جزء حاصل می‌شود. آنها می توانند خواص فیزیکی محصولات نهایی مانند زبری سطح، مقاومت در برابر سایش و رفتار رئولوژیکی را بهبود بخشند. گاهی اوقات، ترکیب نانوپرکننده ها یک استراتژی سودمند برای افزایش خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت های مبتنی بر رزین است.

لیست نسل های کامپوزیت دندان

رزین های کامپوزیت دندان انواعی از رزین های مصنوعی هستند که در دندانپزشکی به عنوان مواد ترمیمی مورد استفاده قرار می گیرند. کامپوزیت دندان یک رزین مصنوعی است که به عنوان یک ماده ترمیم کننده محبوبیت پیدا کرده است زیرا نامحلول، زیبایی شناختی، غیر حساس به کم آبی، آسان برای دستکاری و نسبتاً ارزان است. مواد ترمیمی که قبلاً مورد استفاده قرار می‌گرفتند نیاز به آماده‌سازی بیش از حد دندان داشتند تا شکل و فرم حفره خاصی به دست آید تا مواد ترمیمی از تحمل نیروهای اکلوزال حمایت ساختاری کنند. اما با کامپوزیت هایی که شامل مراحل متعددی مانند اسید اچ، عامل باندینگ عاج و سپس کامپوزیت رزین هستند، نیاز به آماده سازی بیش از حد دندان یا گسترش حفره به حداقل می رسد و همچنین استحکام باند بالا می رود. کامپوزیت غیرمستقیم در خارج از دهان، در واحد پردازشی که قادر به ارائه شدت و سطوح انرژی بالاتری نسبت به چراغ‌های دستی است، پخت می‌شود. کامپوزیت های غیرمستقیم می توانند سطوح پرکننده بالاتری داشته باشند، برای مدت طولانی تری پخته می شوند و انقباض پخت را می توان به روشی بهتر مدیریت کرد.

با این حال، بارگذاری پرکننده در کامپوزیت های دندانی باید به دقت کنترل شود زیرا محدودیت هایی وجود دارد. چالش های مکانیکی که این مواد با آن روبرو هستند به خوبی درک شده است، اما تحقیقات اثرات بسیاری از عوامل بیوشیمیایی را شناسایی کرده است. مواد با تخریب زیستی از منابع میزبان از جمله فعالیت هیدرولاز بزاقی و MMP های عاج که کلاژن لایه هیبریدی را تجزیه می کنند، مواجه می شوند. تخریب بیرونی توسط باکتری های دهان، به ویژه پاتوژن های پوسیدگی زا و ریشه، مواد ترمیمی و دندان باقی مانده را تخریب می کند. در نهایت، حدت این باکتری ها با محصولات جانبی تجزیه زیستی بازسازی افزایش می یابد و یک حلقه بازخورد مثبت ایجاد می کند که منجر به افزایش تخریب می شود.

برای غلبه بر این، کامپوزیت های میکروپر شده، کامپوزیت های نانو پر شده و سایر کامپوزیت های هیبریدی با استفاده از ذرات بسیار کوچکتر برای پر کردن ماتریس توسعه یافتند. با این پیشرفت ها، سطوح صاف تر به دست می آیند، مقاومت به سایش افزایش می یابد و انقباض بدون به خطر انداختن خواص مکانیکی و فیزیکی کاهش می یابد. این رزین‌های کامپوزیتی جذاب بودند، زیرا می‌توانستند سطحی فوق‌العاده صاف در هنگام اتمام داشته باشند. این رزین‌های کامپوزیت میکروپر شده همچنین پایداری رنگ بالینی بهتر و مقاومت بالاتر در برابر سایش را نسبت به کامپوزیت‌های معمولی نشان دادند، که ظاهری شبیه به بافت دندان و همچنین اثربخشی بالینی آن‌ها را بهبود بخشید. با این حال، تحقیقات بیشتر یک ضعف پیشرونده در ماده در طول زمان را نشان داد که منجر به ترک‌های ریز و از دست دادن مواد پله مانند در اطراف حاشیه کامپوزیت شد.

در سال 1981، کامپوزیت های ریزپر شده به طور قابل توجهی با توجه به حفظ حاشیه و سازگاری بهبود یافتند. پس از تحقیقات بیشتر، تصمیم گرفته شد که این نوع کامپوزیت را می توان برای اکثر ترمیم ها به شرط استفاده از تکنیک اسید اچ و استفاده از ماده باندینگ استفاده کرد. رویکرد فعلی برای کاهش انقباض پلیمریزاسیون و تنش پلیمریزاسیون با مونومرهای سنتی BIS-GMA، ابتدا افزایش بارگذاری پرکننده است. این امر از طریق کنترل اندازه و توزیع شیشه و/یا سیلیس دود شده و استفاده از پرکننده‌ها و نانوخوشه‌ها انجام می‌شود. دوم، سرعت پلیمریزاسیون با استفاده از مهارکننده‌های رادیکال آزاد کنترل می‌شود.

مواد ترمیم کامپوزیت آنتی باکتریال برای کاربردهای دندانی

Researchers are highlighting the need for new composite materials to be developed which eliminate the cariogenic products contained in composite resin and universal adhesives. کامپوزیت های سنتی حاوی ذرات نسبتاً بزرگی از سیلیس بی شکل زمین و کوارتز هستند که به آنها خواص مکانیکی خوبی می دهد اما باعث می شود سطح ترمیم در اثر سایش روزانه زبر شود. علاوه بر این، بسیاری از خرابی های ترمیم کامپوزیت در سطح مشترک بین دندان و کامپوزیت به دلیل انقباض یا شکست چسب دیده می شود.


لطفاً جهت دسترسی به لیست بهترین لمینت اقساطی دندان کلیک کنید
این منجر به یک بیوفیلم پوسیدگی زا در سطح مشترک کامپوزیت و دندان می شود. فعالیت پوسیدگی زایی باکتری ها با غلظت مواد ماتریکس افزایش می یابد. علاوه بر این نشان داده شده است که BisHPPP ژن های باکتریایی را تنظیم می کند و باعث پوسیدگی بیشتر باکتری ها می شود و در نتیجه طول عمر ترمیم های کامپوزیت را به خطر می اندازد.

کامپوزیت ها و چسب های دندانی نانوساختار با قابلیت آنتی باکتریال و رمینرال کننده برای مهار پوسیدگی

وقتی صحبت از کامپوزیت های فیزیکی و مکانیکی می شود مشابه کامپوزیت های نسل چهارم است. کارایی ضد باکتریایی QPEI اکتیل آلکیله شده در ماتریس مواد کامپوزیت دندانی مورد استفاده بالینی گنجانده شده است. تصور می شود که پلیمریزاسیون سریع کامپوزیت های رزین دندانی بر خواص مکانیکی شبکه پلیمری تأثیر منفی می گذارد. CNT≤10 نانومتر در مواد ترمیمی مبتنی بر رزین برای بهبود خواص مکانیکی استفاده می‌شود.

مطلوب ترین سطح پایانی برای رزین کامپوزیت را می توان توسط دیسک های اکسید آلومینیوم تهیه کرد. به طور کلاسیک، آماده سازی کامپوزیت کلاس III باید دارای نقاط احتباس کاملاً در عاج باشد. برای قرار دادن رزین کامپوزیت از سرنگ استفاده شد زیرا امکان به دام افتادن هوا در یک ترمیم به حداقل رسیده بود. پرایمرها به فیبرهای کلاژن عاج اجازه می دهند تا در رزین "ساندویچ" شوند و در نتیجه یک پیوند فیزیکی و شیمیایی برتر پرکننده با دندان ایجاد شود. در واقع، استفاده از کامپوزیت در زمینه دندانپزشکی بسیار بحث برانگیز بود تا زمانی که فناوری پرایمر در اواسط تا اواخر دهه 1990 استاندارد شد. حاشیه مینای یک آماده سازی رزین کامپوزیتی باید به منظور بهبود ظاهر و در معرض دید قرار دادن انتهای میله های مینا در برابر اسیدپاشی، تراشیده شود.


جهت کسب اطلاعات بیشتر از سایت کلینیک سیمادنت بازدید نمایید
این مخلوط یا رزین و گلاس آینومر اجازه می دهد تا مواد با فعال سازی نور تنظیم شوند و زمان کار طولانی تری را فراهم می کنند. همچنین دارای مزایای جزء گلاس آینومر آزاد کننده فلوراید است و خاصیت چسبندگی عالی دارد. RMGIC ها در حال حاضر نسبت به GIC های سنتی برای ایجاد حفره ها توصیه می شوند.

همه آنها ترکیبی از ذرات پرکننده معدنی پوشش داده شده با سیلان با رزین دی متاکریلات، بیسگلیسیدیل متاکریلات یا اورتان دی متاکریلات هستند. در برخی موارد، نسبتی از یک مونومر با وزن مولکولی پایین تر مانند تری اتیلن گلیکول دی متاکریلات برای کاهش ویسکوزیته معرفی می شود. ذرات پرکننده مورد استفاده عبارتند از شیشه سیلیکات باریم، کوارتز یا سیلیکات زیرکونیوم که معمولاً با 5 تا 10 درصد وزن ذرات میکروسکوپی (0.04 میکرومتر) سیلیس کلوئیدی ترکیب می شوند.





:: موضوعات مرتبط: خدمات دندانپزشکی , ,
:: بازدید از این مطلب : 1263
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 22 فروردين 1401 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: