مانند حضانت فیزیکی، حضانت قانونی ممکن است به طور مشترک بین هر دو والدین تقسیم شود یا صرفاً به یکی از والدین واگذار شود. عموماً در بیشتر ایالت ها، هر دو والدین پس از طلاق همچنان دارای حضانت قانونی مشترک هستند، به این معنی که هر دو والدین از حقوق مساوی برای تصمیم گیری در مورد تربیت فرزند برخوردارند. با این حال، دادگاه ها ممکن است تحت برخی شرایط نادر، حضانت قانونی را به یکی از والدین اعطا کنند. والدینی که انحصاری حضانت قانونی دارند، حق قانونی یک جانبه دارند که در مورد فرزندپروری تصمیم بگیرند. در صورت بروز اختلاف بر سر تصمیمات مهم والدین، روند حل و فصل آن اختلاف باید در طرح فرزندپروری مشخص شود. اکثر قضات معمولاً قبل از درخواست از دادگاه برای حل اختلاف خود، از والدین می خواهند که در میانجیگری شرکت کنند.

حضانت فیزیکی انحصاری

به طور معمول، ازدواج مجدد به طور خودکار زمینه ای برای تغییر نام والدین مسکونی اولیه در نظر گرفته نمی شود، اما اگر فرزندی تحت تأثیر منفی قرار گیرد، ممکن است این اتفاق بیفتد. به طور کلی، والدینی که حضانت کامل را بر عهده دارند، حق مطلق دارند که تمام تصمیمات مربوط به والدین را بگیرند.
جهت کسب اطلاعات بیشتر از سایت وکیل الزام به تنظیم سند بازدید نمایید
حضانت فیزیکی مربوط به مدت زمانی است که والدین با کودک سپری کرده اند. در همان مفهوم کلی، والدین حضانت قانونی، والدینی بودند که اکثر، اگر نگوییم همه، اختیارات تصمیم گیری نهایی را داشتند.

برای مثال، محکومیت برای DUI یا داشتن مواد مخدر، جدی‌تر از میزبانی یک مهمانی با چند مهمان مست تلقی می‌شود. به طور کلی، یک بی احتیاطی اخلاقی یا یک مشکل حقوقی جزئی برای تغییر والدین محل سکونت اولیه کافی نیست، زمانی که کودک در غیر این صورت زندگی عادی و به خوبی تنظیم کرده است. اگر کودک از اشتباه یا اشتباه والدین در قضاوت آگاه نباشد، این یک عامل تخفیف خواهد بود. اما اگر کودک به طور مداوم از رفتار والدین آسیب می بیند، این می تواند برای تغییر برنامه فعلی والدین کافی باشد. تاریخچه حضانت فرزند پس از طلاق نشان دهنده تغییر دیدگاه نسبت به فرزندان و روابط رو به رشد بین زن و شوهر است.

آیا می توانم در صورت توافق با والدین دیگر در مورد حضانت فرزند، از پلیس کمک بگیرم تا فرزندم را بازگردانم؟

در موارد بسیار نادر طلاق، پدر معمولاً حق قانونی خود را برای حضانت و کنترل حفظ می کرد. حق طلاق در آمریکای مستعمره به طور یکسان برقرار نبود و بنابراین نمونه های کمی از تصمیمات حضانت پس از طلاق وجود دارد. برای مثال، کارولینای جنوبی اولین طلاق خود را تا سال 1868 صادر نکرد.
جهت مطالعه مقاله ی دیگری در زمینه مشاوره حقوقی اینجا کلیک کنید
مستعمراتی مانند نیویورک و ویرجینیا از سنت انگلیسی پیروی کردند که در آن طلاق کامل یک امر کلیسایی بود و به ندرت انجام می شد. قانون انگلیس تا سال 1753 این اصل را حفظ کرد که هیچ ازدواجی را نمی توان از بین برد.

والدین فقط باید کودک را در حضور شخص ثالثی که بر ملاقات والدین-فرزند نظارت دارد، ببینند. در اکثر مواقع، آن شخص سوم یا در فهرست دادگاه است یا فردی است که با والدین اصلی مسکونی موافق است. فرد ناظر اغلب یک دوست مشترک یا یکی از اعضای خانواده است، کسی که هر دو والدین با آن موافق هستند. در موقعیت‌های سخت‌تر، در شهرستان شلبی، تنسی، دادگاه‌ها ممکن است نیاز به نظارت بر بازدید در باشگاه تبادل داشته باشند. جلسه دادرسی برگزار می شود به منظور تغییر حضانت فرزند در تنسی پس از صدور طلاق، والدین می توانند از دادگاه تقاضای تغییر والدین مسکونی اولیه را بنمایند یا به دنبال اصلاح زمان والدین باشند.

آیا می توانم قبل از طلاق یا قطعی شدن پرونده حضانت دیگر، حضانت قانونی را دریافت کنم؟

یک قیم آگهی، وکیل آگهی، روانشناس، یا دیگر متخصصان آموزش دیده می تواند برای بررسی اتهامات منصوب شود. آن توصیفات تعمیم یافته هیچ تعریف قانونی دقیقی در کاربرد نداشتند. نتیجه سردرگمی و اختلافات دادگاه بر سر زمان فرزند پروری و اختیار تصمیم گیری نهایی بود. به عبارت دیگر، آن عبارات مبهم حقوقی بیش از آنکه حل کند برای خانواده ها و دادگاه ها مشکل ایجاد کرد.

علاوه بر این، برنامه‌های والدین محل زندگی کودکان را تعیین می‌کنند و با پیوست کردن کاربرگ‌های حمایت از کودک، حمایت از کودک را تخصیص می‌دهند. هر زمان که کودکی نمی‌خواهد با والدین دیگر ملاقات کند، وضعیت همیشه دشوار است. بسیاری از کودکان به والدین خود می گویند که نمی خواهند با والدین دیگر ملاقات کنند. در واقع، این غیر معمول نیست که هر دو والدین این موضوع را حتی در عرض چند روز به آنها گفته شود. در تنسی، تمایل کودک برای تغییر حضانت کودک، به خودی خود دلیل کافی برای انجام این کار نیست.

اصطلاح حقوقی "والدین حضانت" در قانون قدیم دقیقاً مشابه "والدین مسکونی اولیه" در قانون فعلی نیست. طبق قانون قبلی حضانت کودک تنسی، والدین حضانت عموماً به معنای والدینی بود که کودک عمدتاً با او زندگی می کرد و والدینی که اختیار تصمیم گیری نهایی را اعمال می کردند. اختیار تصمیم گیری نهایی جدا از زمان سکونت است و می تواند بر اساس موضوعی مانند آموزش و پرورش یا آموزش دینی تخصیص یابد. تصمیمات روزانه والدین توسط والدینی که کودک در هر روز با او زندگی می کند تعیین می شود. تمام جنبه های اختیار تصمیم گیری نهایی (آموزش، مراقبت های بهداشتی غیر اورژانسی، تربیت مذهبی و برنامه های فوق برنامه) ممکن است توسط یک والدین خاص یا توسط هر دو والدین به طور مشترک تعیین شود. در قانون حضانت کودک تنسی، حضانت مشترک هرگز معنای قانونی مشخصی نداشت.

به عنوان یک اصطلاح کلی، حضانت قانونی مشترک به این معنی است که هر دو والدین به طور مساوی از حق مراقبت و نظارت بر کودک برخوردارند. و اینکه هر دو والدین برای تصمیم گیری های مهم در مورد آموزش، مراقبت های بهداشتی غیر اورژانسی، انتخاب دین و فعالیت های فوق برنامه از اختیارات مساوی برخوردار بودند. به طور کلی، حضانت فیزیکی مشترک به این معناست که هر دو والدین وظیفه مراقبت و نظارت فیزیکی را بر عهده دارند. و اینکه هر دو والدین زمان مساوی یا تقریباً مساوی با کودک داشتند. با این حال، در گفتگو، قضات و وکلا ممکن است همچنان از اصطلاح حضانت مشترک در معنای عام آن برای توصیف والدینی استفاده کنند که زمان مساوی یا تقریباً مساوی دارند. در تنسی، اجرای حقوق زمان والدین یا حقوق ملاقات، با درخواست میانجیگری یا ارائه دادخواستی برای اجرای چنین حقوقی آغاز می شود.

برای تغییر حضانت پس از طلاق از تنسی، ابتدا باید شرایطی تغییر کند که به طور مادی بر رفاه کودک تأثیر بگذارد. قانون حضانت کودک تنسی رویدادها و شرایط خاصی را فهرست می کند که می تواند تغییر شرایط در نظر گرفته شود. اگر دادگاه تغییری در شرایط پیدا کند، قبل از اینکه تغییر دهد که والد محل اقامت اولیه چه کسی باید باشد، تغییر حضانت باید به نفع کودک باشد.

تقریباً در همه مواردی که دادگاه حکمی را صادر می‌کند، والدین دیگر حق دارند در یک بازه زمانی معین، یا در عوض، به محض اینکه دادگاه بتواند به موضوع رسیدگی کند، رسیدگی کامل داشته باشد. ادعاهای کودک آزاری مرتبط و مهم هستند، اما از نظر فنی در قانون حضانت کودک تنسی قابل کنترل نیستند. وقتی نشان داده شود که سوء استفاده بر کودکان تأثیر گذاشته است، دادگاه این موضوع را همراه با سایر عوامل حضانت کودک در نظر می گیرد. بدرفتاری جدی یا خشونت علیه کودک، اصلاح طرح فرزندپروری را توجیه می‌کند که می‌تواند نظارت بر زمان فرزندپروری یا حتی پایان دادن به حقوق والدین را فراهم کند. دادگاه سوء استفاده را از یک رویکرد سختگیرانه به نظم و انضباط متمایز می کند و همچنین به شواهدی نیاز خواهد داشت که ادعای سوء استفاده یا غفلت را تأیید کند.

در طول دوره استعمار و اوایل جمهوری، کودکان به عنوان دارایی های اقتصادی تلقی می شدند که کار آنها برای والدین و سایر بزرگسالان ارزشمند بود. در این دوران اولیه، پدر به عنوان سرپرست خانواده حق کامل حضانت و کنترل فرزندان خود را چه در دوران ازدواج و چه در موارد نادر طلاق داشت. در طول قرن نوزدهم، ارزش کودک به عنوان کارگر کاهش یافت و تأکید بیشتری بر تربیت و آموزش کودکان شد. در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، زمانی که زنان و مردان برای کسب جایگاه برابر در برابر قانون تلاش می‌کردند، پدرها در رویداد رایج طلاق، جایگاه خود را دوباره به دست آوردند.

پدر یا مادر با حضانت انحصاری یا حضانت کامل به معنای والدینی بود که هم حضانت فیزیکی و هم قانونی را بر عهده داشتند. دادگاه ها دارای اختیار قانونی برای اعطای نفقه موقت، نفقه فرزند، و هزینه های وکالت به عنوان بخشی از طلاق هستند. اگر این پرونده محاکمه شود، دادگاه های تنسی می توانند هزینه های وکالت را به یکی از والدین به دلیل حمایت از بهترین منافع کودک بپردازند. در قانون حضانت تنسی، زمان اقامت و زمان فرزندپروری به یک معنا هستند و می توانند به جای یکدیگر استفاده شوند.

با این حال، حضانت انحصاری دیگر به عنوان یک اصطلاح حقوقی معنادار در قانون تنسی وجود ندارد. در سال 2001، قانون طرح فرزندپروری تنسی برنامه های فرزندپروری را ایجاد کرد. حضانت انحصاری به عنوان یک اصطلاح قانونی تغییر کرد و والدین مسکونی اولیه ایجاد شد. والد مسکونی اولیه به والدینی اطلاق می شود که فرزند با او بیشتر از والدین دیگر زندگی می کند. در قانون حضانت کودک تنسی، اینکه آیا رفتار نادرست والدین حضانت می تواند منجر به تغییر حضانت شود به شرایط فردی مورد بستگی دارد.

در بیشتر موارد، هر دو والدین فرزندان خود را بی نهایت دوست دارند. از ورود به دادگاه فقط با شهادت خود و دوستان و خانواده خود بپرهیزید. قضات فرض می کنند که هر والدینی می تواند چندین شاهد وفادار به آرمان خود بیاورد.

در زیر چند اصطلاح کلیدی برای درک بهتر قوانین حضانت کودک آورده شده است. هنگامی که یک نگرانی جدی در مورد ثبات محیط کودک، از جمله وضعیت روانی یا شخصیت شریک جدید والدین ایجاد می‌شود، این موضوع می‌تواند در تعیین والد مسکونی اصلی مطرح شود. برای تغییر حضانت کودک در تنسی، دادگاه ابتدا باید تغییرات اساسی در شرایط را پیدا کند که به طور مادی بر رفاه کودک تأثیر می گذارد.

اگر با میانجیگری هیچ توافقی در مورد طرح فرزندپروری تنسی حاصل نشد، قاضی باید والدین اصلی را بر اساس بهترین منافع فرزندان تعیین کند. قانون تنسی به قضات دستور می دهد تا مجموعه ای از عوامل حضانت کودک تنسی و نگرانی های مربوط به آن را در نظر بگیرند تا مشخص کنند چه چیزی به نفع کودکان است. به جز در مواردی که رها کردن، سوء استفاده یا سایر شرایط غیرعادی وجود داشته باشد، به والدینی که به عنوان والد اقامتی اصلی انتخاب نشده اند، زمان فرزندپروری با کودک تعلق می گیرد. در دوران ازدواج، پدران حق کامل حضانت و کنترل فرزندان خود را داشتند. زنان متاهل، طبق قوانین رایج، زنان کوورت (به معنای واقعی کلمه «زنان تحت پوشش») در نظر گرفته می‌شدند که تحت پوشش هویت و اختیارات شوهرشان بودند. پدر می تواند فرزندی را برای دستمزد استخدام کند یا فرزندی را بدون رضایت مادر در خانواده دیگری شاگرد کند.